Limburg scoort
Columns | Door Charles Groenhuijsen
Geplaatst: 18-04-2013
 Hotel l’Empereur in Maastricht. Tegenover me zit Theo Bovens, gouverneur van Limburg. Hij kijkt me aan en zegt: “Er zijn genoeg partijen die op veel geld zitten. De provincie wil graag geld kwijt.” De gouverneur houdt vast van een goede grap maar is nu bloedserieus. We bereiden een congres voor over Bouwen in Limburg. Bouwen in Limburg?
Daar krimpen ze toch vooral. Slópen zul je bedoelen? Nee, hoor er wordt heus niet alleen gesloopt. De volgende ochtend sta ik als voorzitter van het congres net mijn microfoon op te spelden als Piet Eichholtz binnenloopt, die alles weet van duurzaam bouwen. Geen groene luchtfietser maar professor in de economie en gespecialiseerd in ‘real estate’. Hij vindt groen bouwen fijn, vooral als het voor een betaalbare prijs kan. “Net gehoord dat de Europese investeringbank 500 miljoen klaar heeft liggen voor de stimulering van de bouw in Nederland. Wel met ‘matching funds’. Wij moeten er eenzelfde bedrag bij leggen. Maar 500 miljoen.” Kassa! Intussen stromen de Limburgse bouwers de grote zaal binnen. Ze kijken niet somber. Ik interview vertegenwoordigers van de sector. Als we met goede plannen komen, hoor ik, dan is er licht aan het einde tunnel die we nu nog crisis noemen. Super-hotelier Camille Oostwegel is er ook: heeft net het Kruisherenhotel geopend. Gaat nu met nóg een klooster aan de slag. Bouwend Limburg mag hem dankbaar zijn.
Architect Ronald Rovers is ook al zo bevlogen. Hij vergroent huizen. In Kerkrade bijvoorbeeld worden woningen in tien dagen omgetoverd van ouderwetse, tochtige rijtjeshuizen tot duurzame energiezuinige woningen. Wat dat kost? 100.000 euro per woning. Oei. Maar het wordt allemaal veel goedkoper als je massa gaat draaien. Rovers heeft onder zijn hoofdkussen het Honderdduizend Daken Plan liggen: dat aantal groene woningen gaan we in ‘krimp-provincie’ Limburg halen. Voorwaarde is wel dat alle deelnemers in het bouwproces nauw samenwerken. Dáár heeft het in het verleden vaak aan ontbroken: ‘Ieder voor zich en de betalende opdrachtgever voor ons allen’.
Aan het slot van het congres wens ik iedereen een fijn bezoek aan mega-kunstbeurs Tefaf. Daar hangt een diamant van 100 miljoen. Even snel rekenen: daar kun je nu al duizend woningen van vergroenen. Over een tijdje nog veel meer als het bouwproces slimmer en dus goedkoper is gemaakt. Hopelijk hebben de Limburgse dit diamantje laten hangen en investeren ze samen in groene gebouwen. Een filosoof zei eens: “Ga alleen als je snél wil. Ga samen als je vér wilt komen.” Na afloop vraag ik een aantal Limburgse bouwers hoe hetgaat. De aannemer: “2012 Was het beste jaar ooit. Ook in 2013 schrijven we zwarte cijfers.” Theo Bovens had me al gezegd: “Je maakt mij niet wijs dat we níet door deze crisis heen komen.”
Overig Columns
|