Moet er worden bezuinigd?
Columns | Door Charles Groenhuijsen
Geplaatst: 17-11-2011
Waar we over steggelen is de vraag hoeveel het moet zijn. Paar
miljard Euro meer of minder? Dat zijn bijna
afrondingsverschillen. Het principe staat recht overeind.
Bezuinigen! Of je met politici van links of van rechts praat, maakt
amper uit: De collectieve uitgaven moeten naar beneden en liefst
snel een beetje. De gevolgen zijn gigantisch. Daar kunt u in
de bouw over meepraten. Als de overheid minder uitgeeft wordt er
minder gebouwd, gegraven, gemetseld, getimmerd, gestort en
aangelegd. Dat kost omzet en banen. Een economisch ABC-tje. Wat ik
alleen zo gek vind, is dat niemand praat over de kolossale nadelen
van die bezuinigingen. Dat er bedrijven door failliet gaan.
Vakkennis verdampt. En niet zo weinig ook! En ook dat we heel
nuttige activiteiten van de overheid schrappen. Want dat is ook zo
iets met die gemakkelijke volkswijsheid: Een kleine overheid is een
goede overheid! Roep: 'Privatisering!' En je hebt de halve Tweede
Kamer (of meer!) aan je kant. Joepie. Overheid = bureaucratie
= overbodige regels = verspilling. En dus bezuinigen en
privatiseren we als een dolle. Dat is zo'n 20 jaar geleden begonnen
(denk aan de spoorwegen, telecom, energiebedrijven, delen van zorg
en onderwijs en allerlei ondersteunende diensten). We zijn nu wel
zo'n beetje uitgeprivatiseerd. En even eerlijk: Is de service aan
de burger daar veel veel beter van geworden? Of goedkoper? Mwah…
Omdat er nu amper meer wat te privatiseren valt, kunnen we alleen
nog bezuinigen. Keihard bezuinigen. Zodat de rol van de overheid
nog verder krimpt. Doet de private sector het dan altijd zo veel
beter? Het is een collectieve gekte! Weet u waar ik zo'n liefhebber
van ben? Van saaie statistiekjes. Geef mij een kakelvers, vuistdik
rapport van het CBS of van het Sociaal en Cultureel Planbureau en
je hebt een paar uur geen kind aan me. Oh, rapporten van de OECD
zijn ook pure verwennerij. Je raakt er handig in. Ik weet
waar ik moet zoeken. De veelkleurige dagelijkse werkelijkheid
verpakt in ellenlange rijen cijfers. Dan zie je bijvoorbeeld in
welke landen mensen het gelukkigst zijn. Zijn dat landen met lage
belastingen en een kleine overheid? Nee, gewaardeerde lezer, dat
zijn landen met de hoogste belastingen en de grootste
overheidsapparaten ter wereld. Da's iets om over na te
denken. En - toevallig? - zijn het ook nog de welvarendste
landen van de hele wereld. Scandinavische landen doen het op de
'geluksindex' ontzettend goed. Nederland ook. Maar we zitten
in de meeste lijstjes toch net onder onze vrienden in het noorden.
Zou Mark Rutte die lijstjes zien? En bladert hij dan even
door? Hoeveel doen die landen bijvoorbeeld aan duurzame energie? En
aan opwekking van groene stroom? Hoeveel nuttige banen creëer
je daar wel niet mee? Bijvoorbeeld in de bouw. Daar worden we
toch allemaal beter van? En de tijd dringt. Want premier Rutte
stuit dan ook op lijstjes waaruit blijkt dat Nederland
daalt op de lijst van innovatieve economiëen en gebruik van
duurzame energie. En van goed onderwijs. Valt daar niet een
piepklein politiek en economisch lesje te leren? Is dat beleid van
eenzijdig bezuinigen en hakken in overheidstaken écht de enige
manier? Ik twijfel. U ook?
Column is in de november-uitgave 2011 van Bouwformatie
geplaatst.
Overig Columns
|